ΚΑΘΕ ΒΛΑΚΑΣ ΚΑΙ ΣΗΜΑΙΑ

Σίγουρα όλοι έχουμε στη γειτονιά μας η στην πολυκατοικία μας κάποιον γείτονα που έχει κρεμάσει την ελληνική σημαία χωρίς να βρισκόμαστε σε περίοδο «εθνικής» εορτής. Πολλές φόρες μάλιστα το φαινόμενο είναι μαζικό διαμορφώνοντας έναν διεγερτικό τόνο εθνικής υπερηφάνειας στην εκαστοτε περιοχή.

Για τον Έλληνα μάλιστα που η επιβολή κύρους συνεπάγεται άμεσα με το μέγεθος, για αυτό και αποσκοπεί σε όλο και μεγαλύτερο αμαξι,μεγαλυτερο σπίτι κλπ, η σημαία δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Όσο πιο μεγάλη την έχει κάνεις τη σημαία τόσο πιο Έλληνας αισθάνεται. Την τιμητική της είχε άλλωστε και στο ελεύθερο κάμπινγκ στο σύνταγμα που εκτυλισσόταν για ένα μήνα περίπου στην πλατεία συντάγματος (και συνεχίζει αν και με εμφανή σημάδια κόπωσης). Οι ίδιοι οι κρατούντες την ελληνική σημαία σε σχετικές ερωτήσεις απαντούν «μα την έχω γιατί είμαι έλληνας όχι επειδή είμαι εθνικιστής» «την έχω γιατί εδώ είναι Ελλάδα» « την έχω προς εκφοβισμό των αλλοδαπών» και με άλλες ανάλογες, τεκμηριωμένες αν μη τι άλλο, θέσεις.

Μπορεί στους υγειώς και λογικώς σκεπτόμενους ανθρώπους οι απαντήσεις αυτές να μοιάζουν τουλάχιστον αφελείς, στην κοσμοθεωρία όμως των κάθε λογής εθνικοφρόνων είναι απολύτως σωστές και λογικές. Πράγματι δεν είναι εύκολο να είναι κανείς όλη μέρα καρπαζοεισπράκτορας στη δουλεία του και να ταπεινώνεται καθημερινώς από τα αφεντικά του. Είναι απολύτως λογικό να θέλει βρει μια διέξοδο, σε κάτι άλλο σε κάτι σπουδαίο που ούτε ο ίδιος βεβαία δεν μπορεί να το προσδιορίσει (πως θα μπορούσε άλλωστε;). Μπορεί λοιπόν αυτός ο άνθρωπος να είναι και να αισθάνεται ένα σκουπίδι της εποχής του αλλά τουλάχιστον είναι Έλληνας, όλα κι όλα. Ανήκει κάπου, στο ελληνικό μεγαλείο δεν είναι σαν τον αλβανό, τον πακιστανό και τον κάθε αλλοδαπό που έρχεται στη χώρα του για να του κάνει κακό.

Άλλος μύθος αυτό το «η χωρά του» λες και είναι δίκια του λες και μας ανήκει. Η χώρα η δίκια μας και η κάθε χώρα ανήκει στις τράπεζες και στο κεφάλαιο γενικότερα. Ούτε καν στα πιόνια που λέγονται πολιτικοί και που υπάρχουν μόνο για να λειτουργούν ως εξιλαστήρια θύματα για τον κόσμο ώστε στρέφεται εναντίον αυτών και όχι εναντίον των πραγματικών υπαιτίων τους οποίους δεν τους γνωρίζουμε καν. Η περίπτωση της Ελλάδας είναι ακόμα πιο ιδιαίτερη βέβαια αν αναλογιστεί κάνεις το γιατί έγινε ελεύθερο κράτος. Την Ελλάδα την ελευθέρωσαν απτούς Τούρκους Οι Βρετανοί, τη στιγμή που ελληνική επανάσταση είχε καταπνίγει άπτον Ιμπραήμ, μαζί με τις άλλες μεγάλες δυνάμεις βλέποντας σ'αυτήν μια νέα αγορά όπου θα μπορούσαν να δανείζουν οι τράπεζες τους. Όπως ακριβώς συνέβη δηλαδή και με τα κράτη της Λατινικής Αμερικής τα οποία βρίσκονται σε ανάλογη με μας κατάσταση. Αυτό το πανί λοιπόν που βάζει ο κάθε Μήτσος στο μπαλκόνι του δεν είναι παρά άλλο ένα καλούδι στο παγκόσμιο πανέρι της οικονομίας.

Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι πιο καλοπροαίρετοι οι οποίοι υποστηρίζουν ότι μπορεί η σημαία να είναι το φετίχ του κάθε χρυσαυγίτη και του κάθε παρόμοιου ανθρωποειδούς αλλά είναι ένα σύμβολο για το οποίο έχει θυσιαστεί κόσμος όπως επίσης οτι έχει χρησιμοποιηθεί και από πιο προοδευτικές εκφράσεις όπως το Πολυτεχνείο και τον Γρηγοριο Λαμπράκη. Όμως η σημασία του κάθε «συμβόλου» δεν είναι αιωνίως η ιδία. Η σημαία δεν σημαίνει ό,τι σήμαινε πριν 50 χρόνια ούτε ό,τι θα σημαίνει μετά από 50 χρόνια. Διαρκώς αλλάζει και επαναπροσδιορίζεται. Στην εποχή του πανίσχυρου καπιταλισμού που βιώνουμε σήμερα και λαμβάνοντας υπόψη από ποιους χρησιμοποιείται κυρίως η ελληνική σημαία συμπεραίνουμε ότι δεν έχει καμία απολύτως αξία και κανένα λόγο ύπαρξης. Όσο όμως ο κόσμος θα συνεχίσει, μέσα στην όλη του ανασφάλεια, να αναγάγει καπιταλιστικά προϊόντα σε ιδέες, όπως συμβαίνει και με τις ομάδες, τόσο τα σπίτια και οι γειτονιές μας θα παραπέμπουν σε πολιτικά και προεκλογικά γραφεία.