Πού ‘ντη πού ‘ντη πού ‘ναι η Αθήνα;; Ψάξε ψάξε δε θα τη βρεις! 

Στον απόηχο της ολοκλήρωσης μιας χρονιάς σχεδόν καταστροφικής στην ιστορία της παγκόσμιας οικονομίας και στο πέρας του πρώτου κιόλας μήνα της νέας, που μόλις ξεκίνησε τολμά κανείς να απολέσει για λίγο την ανθρώπινη υπόστασή του και να αναρωτηθεί αν έεεεεεερχεται το τέλος , αν ήγκηγκεν η ώρα, αν πλησιάζει η συντέλεια του κόσμου όπως κάποιοι προέβλεψαν, αν θα εκπληρωθούν οι προφητείες...(όχι της Βανδή) μη παρασύρεστε!

Δε Βλέπω το Θάνατό Σου (δυστυχώς)

Αρχίζω, στην ανατολή του 2012, να σκέπτομαι ότι ίσως ως λαός άδικα κατηγορούμε συνεχώς το τελευταίο διάστημα το τάδε κόμμα & πολιτικό ή τον δείνα κοινωνικό φορέα. Τα οικονομικά και μη εγκλήματα που συντελέστηκαν στην μεταπολιτευτική περίοδο δικαιολογημένα εξεγείρουν τις μάζες & οδηγούν σε μετωπικές κοινωνικές συγκρούσεις (ω ναι, θα γίνει και αυτό όσο αποβλακωμένοι & αν είμαστε). Ωστόσο, κοιταζόμαστε στο καθρέπτη βλέποντας το φόντο της καταστροφής, γιατί αυτό αλλάζει συνεχώς, ενώ το είδωλο σπάνια το σχολιάζουμε. 

Favorite quote of the year...

“The more crap you believe, the better off you are.” 

Ο Ανθός Της Ελληνικής Νεολαίας

Υπάρχουν στιγμές που η βλακεία και η υπέρμετρη ιδιοτέλεια καθίστανται ακόμα πιο επικίνδυνες αποτι πραγματικά είναι. Αυτό έρχεται να μας δείξει η κατάσταση που επικρατεί στα Πανεπιστήμια μετά το ψήφισμα του νομοσχεδίου.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Μετά από πολύωρες συζητησεις με φίλους και γνωστούς στο msn, δηλώνουμε αντιρρησίες κατάληψης από τα οργανωμένα κομματικά συμφέροντα που τόσα χρόνια διακυβεύουν το μέλλον άμεμπτων φοιτητών.

ΑΝΟΙΧΤΟ ΠΑ.ΠΕΙ. - ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΑ ΚΡΙΘΟΥΝ ΣΤΑ ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΥΣ ΠΑΓΚΟΥΣ. ΖΩΑ.

ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΤΩΧΕΥΣΟΥΜΕ;

Αν και κάθε άλλο παρά σινεφίλ είμαι, τυχαίνει να πηγαίνω αρκετές φόρες το μήνα στα βιλλατζ για να δω μια ταινία, όχι για την ταινία την ίδια βέβαια, γιατί δεν με απασχολεί σχεδόν καθόλου ποια θα κάτσει να δω. Η δική μου σχέση με τον κινηματογράφο άλλωστε περνά απτο στομάχι, δηλαδή τα ποπ κορν. Χτες λοιπόν έκατσε να δούμε μια κωμωδία, το είδος δηλαδή που το IQ του Έλληνα χτυπάει μηδέν.

Η (καλοκαιρινή) αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι

Γενικά μπορώ να πω πως απεχθάνομαι ό, τι δε συμβαδίζει με τη κουλτούρα μου ή με τις δεδομένες σκέψεις μου. Σε κάθε περίπτωση όμως, η ελληνική νεολαία συνεχίζει να μου αποδεικνύει σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητάς της, την θεωρία μου για το μέλλον της Ελλάδας. Η θεωρία είναι απλή και βασίζεται στη σκέψη ότι με τα συγκεκριμένα μυαλά που παράγουμε, με τελευταίους υπολογισμούς, σε μια 15ετία θα γίνουμε μάρτυρες ενός σπάνιου φυσικού φαινόμενου. Η χώρα μας θα αποκολληθεί από την Ευρώπη και θα προσκολληθεί με φοβερή ακρίβεια στο νοτιοδυτικό τμήμα της Σομαλίας (απ την πλευρά που δεν έχουν όπλα).